رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | خاطرات سربازی محاله یادم بره | قسمت سوم رمان ضرب الاجل عجوبه

سپاس دارم خداوند عزوجل را که تامل در واژگان را به من اموخت تا نجوای مادرم؛ دوستت دارم سر دهم و مجالی داشته باشم تا سر افرینش را بیابم

فصل سوم: خاطرات سربازی محاله یادم بره


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

از خواب بیدار شد و به سمت تراس گام برداشت، بافتی را برداشت تا مبادا سرما بخورد. در ان سلطنتی اتاقش را باز نمود، باد دستانش را بر موهای دخترک کشید که باعث می‌شد او تبسمش را پررنگ‌تر سازد
بهار باصبوری فراوان و اهسته اهسته زمین را تصاحب می‌کرد. او رنگ‌ها را درگرگون و قلب عشاق را لرزان می‌گرداند
بافت قرمزی را که بر دوش دخترک اویزان بود؛ باد با دستان پر مهرش جارو می‌کرد که ان به تلاطم افتد گرچه دخترک با سر سختی مانع نیت شوم ان می‌گشت
روی صندلی حصیری تراس نشست، زانوانش را در اغوش کشید و صفحه اول کتاب را گشود؛ گذر زمان را حس نکرد، همچون ماهی بی جانی در دریای مواج لغات غرق شد
صدای خنده بلند شیدا و سپهبد همانند صیادی ماهر او را از دریا واژگان بیرون کشید؛ تا جایی که کتاب را خوانده بود، علامت گذاشت. ان را بست و بر میز عسلی رنگش گذاشت تا به سمت حیاط گام بردارد. شاید تنها چیزی که مانعی برای او می‌ساخت تا ادامه کتاب را نخواند، هدیه حقیقی تولد شانزده سالگی‌اش بود
اری؛ فقط این کادو می‌توانست او را از وسوسه جملات زیبنده جدا کند
پلکان را گذراند و از پنجره سالن پذیرایی چشمش به شیدا مادرخوانده‌اش افتاد که با ذوق و شوق شایگان، چیزی را برای همسرش تعریف می‌کرد. سپهبد هم با تمام هوش و حواس گوش می‌سپرد؛ ناگهان چشمش به هلیا افتاد که مرددانه در سالن ایستاده بود

هلیا بیا اینجا با ما بشین

هلیا فاصله باقی مانده تا حیاط را طی کرد و به انان رسید؛ مشتاقانه صندلی را کنار کشید. روی ان نشست، سپهبد دو تکه از کیک یک دست خامه ای‌_شکلاتی جدا کرد و جلوی همسر و دخترش گذاشت. برای هلیا در لیوانی خالی شربت پرتقال ریخت سپس با طنعه رو به دخترکش گفت

چی شد یادی از فقیر فقرا کردی؟؟؟؟؟
با غرور پشت چشمی نازک کرد و لب به سخن گشود

اومدم کادمو بگیرم

کدوم کادو؟؟؟؟
هلیا اخمی تفننی از سر ناراحتی بر چهره نشاند

به، به! به همین زودی یادتون رفت (؟) هعییی دنیا بی وفا

قرار بود روز تولدم بگی که اولین بار چجوری با پدرم و سرهنگ اشنا شدی؟
سپهبد لبخندی زد. تبسمی از غم که هنوز دخترش به او پدر نمی‌گوید و لبخندی از شادی، زیرا یاد ان روزها گل از گلش می‌شکوفت. شیدا از در طرفداری دخترش برامد و ارنجش را به کتف سپهبد کوبید
بگو دیگه، دخترمو منتظر نزار

سپهبد بغضی کرد و گفت
باشه دیگه، یه لحظه مهلت بدین؛ چرا میزنی اخه؟

سپس قیافه مظلومی به خویش گرفت، مقداری از شربتش نوشید و لب به سخن گشود

ما اون زمان سربازی افتاده بودم زنجان. نمی‌گم دوست داشتم اینا، خیلی هم دنبالش رفتم که بیوفتم تهران اما خب نشد که بشه، البته خوب شد که نشد

اون وقتا زیاد فرودگاه تو شهر نبود شاید جمعا سه یا چهار تا فرودگاه داشتیم؛ پس دو راه بیشتر نداشتم یا باید با اتوبوس بین شهری مسافرت می‌کردیم یا با سواری‌های دربستی، که خیلی گرون بود. منم که یه جوان خام و فقیر بودم؛ کلا وضعیت مالی‌ام متوسط رو به پایین بود
سپهبد اهی به ‌خاطر به یاد اوردن ان روزهای فقر و نداری‌اش کشید. حالش که اندکی جا امد صحبتش را ادامه داد

من هم بلیط اتوبوس گرفتم به زنجان، که از شانس خوب من بیست کیلومتر مونده به مقصد اتوبوس خراب شد
وقتی که از کار افتاد ساعت چهار صبح رو نشون می‌داد، ته ته‌اش اون مسافت باقی مانده رو راننده می‌تونست توی یک ساعت بره
توی پادگان راس ساعت شش صبحگاه بود؛ یعنی ما باید تا ساعت شش خودمون رو به اونجا می‌رسوندیم؛ اوایل امیدوار بودم که به موقع می‌رسیم، زمان گذشت و ماشین هنوز خراب بود؛ کم‌کم صدای همه مسافرا در اومده بود که اتوبوس با مشقت، بدبختی و عرق ریختن و سختی درست شد و راه افتادیم
بازم از خوش شانسی بنده ساعت هفت به زنجان رسیدیم، تازه باید راه پادگان رو پیدا می‌کردم؛ سرتو درد نیارم تا برسم به پادگان شد هشت صبح، کل بدنم از استرس می‌لرزید که بالاخره وارد پادگان شدم اول سعی کردم زیاد جلب توجه نکنم که از شانس زیبای من نشد و فرمانده منو دید؛ منم از ترس چشمام رو اطراف می‌چرخوندم که مثلا بگم متوجه فرمانده نشدم. دیدم جلوتر یه جوان دیگه مثل من دیر کرده و پشت سرم هم یکی دیگه داشت می‌دوید تا به سمت ما بیاد

سپهبد چشمانش را که از ذوق می‌درخشید به سمت خانواده‌اش گرفت، با اشتیاقی بی‌حد و مرزی لبخند گفت: انقدر ذوق کردم که نگو، خوشحال شدم که خوم فقط دیر نکردم
فرمانده رو به ما کرد و با عصبانیت و تند خویی گفت: به، به، به!! سربازای تازه وارد، فکر کردین اینجا خونه خاله است؟ هر وقت دلتون خواست بیاین، برین.
دیر بیاین، زود برین. امشب شماها به عنوان تنبیه نگهبان هستید
سپهبد چشمانش را ستاره باران کرد؛ گویی در دنیا دیگری بود، با این حال خانواده‌اش را زیاد معطل نگذاشت

تا شب یه عالمه استرس داشتم چون من که شب قبل هم نخوابیده بودم و امشبم باید نگهبانی می‌دادم. خلاصه عصر تو پادگان بهمون کار کردن با تفنگ رو یاد دادن؛ بعد ما بیسیم و تفنگ گرفتیم. ما سه نفر توی یه برجک افتاده بودیم. انگار سرنوشت هم می‌خواست ما باهم اشنا بشیم

هر سه نفرمون وارد برجک شدیم و مدت کوتاهی بدون هیچ حرف یا حرکتی کز کرده بودیم؛ که سرانجام یه پسره که چشماش عسلی بود؛ تبسمی کرد و رو به من گفت: نمیخواین خودتون رو معرفی کنید؟ اسم من فرشید اریا فر هستش، از قزوین اومدم بعد دستش رو به سمتم دراز کرد

لبخندش رو بالبخندی گرم‌تر پاسخ دادم؛ از جا پاشدم و باهاش دست دادم
اسم من ایلیاست، ایلیا پرستش. بیست و سه سالمه، از تهران اومدم
اون یکی پسر جوان هم که زانوهاش رو در اغوش گرفت بود؛ برخاست تا با من و فرشید دست بده
سرانجام لب به سخن گشود
من بهنام رادمنش هستم، بیست و یک سالمه و از کرج اومدم
هممون خندیدم. راستش دقیق یادم نمی‌یاید به چی می‌خندیم

هلیا تا دید که سپهبد سکوت را برگزید، با ناباوری پرسید

پس بابا اول سر بحث رو باز کرد؟ واقعا شما توی برجک پادگان باهم اشنا شدید؟

سپهبد لبخندش را عمیق‌تر کرد. لبخندی که گویا غمی سنگین بر شانه‌های این مرد محکم و اسطوره بود، اما مگر اسطوره‌ها مگر غمگین نمی‌شوند؟
او پریشان دخترش بود که بعد از گذر یازده سال هنوز جویا اتفاقات گذشته هست؛ زندگی چه بر سر انها اورده بود که می‌بایست تقاص اشتباه‌های نیاکان خویشتن را می‌دادند و خود نیز به‌دنبال تاوان بودند

اره، پدرت روابط اجتماعی بالایی داشت. خلاصه تا نیمه شب درباره خیلی چیزها صحبت کردیم

 مثلا چی؟

به طور مثال اینکه می‌خوایم چی کاره بشویم؟ هدفمون بعد سربازی چیه؟ دقیقا هر کاری کردیم، به غیر از نگهبانی! اما نمی‌دونم چی شد یهو که خوابم برد؛ من که مشغول استراحت کردن شدم، اروم اروم فرشید که پدر جنابعالی بود و بهنام که الان سرهنگ و پدر شاهین هستش هم گرفتن خوابیدند

هلیا و شیدا می‌خندیدند. ولی سپهبد که متوجه انها نبود؛ با سر خوشی صحبتش را ادامه داد

شما یه پادگان رو فرض کن که همه نگهبان‌هاش گرفتن خوابیدن

الفتحه صلوات واسه نگهبانا

سپهبد که متوجه طعنه هلیا شد قاشقی را به سمت او پرتاب کرد در چشمان قهوه‌ای اش موج خوشی طغیان کرده بود ولی ارامش حاکم میان انها ارامش قبل از طوفانی برای هلیا بود

دلت میاد سمت بچه به این خوبی قاشق پرت میکنی؟

بله، بله، کلمه خوب برا یه لحظه‌ات هستش

هلیا سری به نشانه تایید تکان داد و همراه با شیدا با صدا بلندی در حالی که هلیا تکه کیکی را می‌خورد ومقداری از شربت شیدا رو بافتش ریخت، شروع به خندیدن کرد؛ سپهبد سر از عجز و ناراحتی تکان داد

به، به، به، به، ببین با کی می‌خوایم بریم سینزده به در! بخندین، بخندین، به ریش نداشته من بخندین

هلیا با شیطنت خاصی ابروانش را بالا داد، چشمان دریایی‌اش را به پدرش دوخت و پرسید

یه سوال داشتم. اونوخت همون جوری که نگهبانی دادید این همه سال رو طی کردید تا به مقام سپهبد رسیدید؟

گفتن این سخن از هلیا همانا و پرتاب شدن کوسن به طرفش همانا

کوسن به سر هلیا برخورد کرد؛ هلیا سرش را مالشی داد و با چهره ناراحتی که نشانه های درد و شیطنت در چشمانش مشخص بود؛ گفت: اخ! اخ! حالا چرا میزنی؟ از قدیم گفتن پرسیدن عیب نیست، نداستن عیب است

خانم ضرب المثل‌دان، نمی‌دونستم تازگی معلم ادبیات شدی! خوب شد گفتی خودم بلد نبودم
هلیا با نگاه خردمندانه و هوشمندانه دستی بر سر خویش کشید و سخن بر زبان اورد

بله دیگه گفتم بدونید

سپهبد که انگار حرف اخر هلیا را نشنیده بود؛ لب به سخن گشود

می‌دونی هلیا، همه رویاهایی داریم که برای رسیدن بهشون حاضریم از
خیلی فرصت‌ها بگذریم، بریم. مثل یه کینه چندین ساله، طمع زیاد، لجبازی و

حال من، پدرت و سرهنگ اون شب همون طوری بود

ما می‌خواستیم شاید بطور غیر مستقیم یه اعتراض کنیم؛ اعتراضی به نگهبانی اون شب که شاید حقمون نبود

هلیا خود را به نشنیدن زد. حوصله بحث را نداشت، مخصوصا در رابطه با این موضوع که زندگی‌اش را دگرگون کرده بود

سپهبد چه می‌دانست که این دختر دوران کودکی و شور نوجوانی‌اش را از دست داد. تنها به خاطر انتقام، که همچو رود مذابی در رگ‌هایش، افکارش و زندگی‌اش جریان داشت
شیدا چه می‌دانست که کودکی نکردن یعنی چه؟
تاب نخوردن در بوستان ها یعنی چه؟
گریه نکردن به خاطر بستنی یعنی چه؟
نوجوانی نکردن یعنی چه؟
پس از دست دادن تمام این لحظات خوش، تنها تقاص می‌توانست او را ارام کند؛ تقاصی برای جبران رخداد‌های این چندین سال.
شیدا حرف روی حرف اورد تا غروب خاطره انگیزشان به دعوای اتش باران تبدیل نگردد

 خوب، بعدش چی شد؟

سپس تبسم تفننی بر صورت همسر و دخترش پاشید؛ سپهبد همگام او در این مسیر شد و بحث را عوض کرد
صبح خروس خون همین که افتاب تابید لب برجک، ما هم بیدار شدیم؛ ولی ای کاش پنج دقیقه، فقط پنج دقیقه زودتر بلند میشدیم. هعی هعی هعی

چطور؟

چون وقتی هوشیار شدیم چهره محترم، مبارک و زیبای فرمانده گرامی رو که ماشااللّه عین عزرائیل بالا سر ما ایستاده بود، دیدیم

فرمانده گفت: به به! نگهبان‌های فعال و پر کار پادگان! خوب خوابیدید؟ بالشت، پتو یا ملافه چیزی نیاز داشتید برای نگهبانی دادن؟

فرشید با سر خوشی در ان موسم که به عضلاتش کش و قوس می‌داد؛ لب به سخن گشود
اره، فرمانده عالی بود؛ همه خستگی‌هام در رفت البته یه ملافه هم بود که دیگه عالی میشد

فرمانده که از عصبانیت چشمانش قرمز شده بود و دود از گوش‌هایش بیرون میزد؛ فریاد زد

انگار ما یه چیزی به شما بدهکاریم! بیچاره سرباز های ما! که به امید نگهبانی شما دیشب خوابیدن
فرشید رو به فرمانده گفت: مگه ما چمونه؟ جوان به این رعنایی، رشیدی و شجاعی
فرمانده به او مجال نداد تا سخنش را اکمال کند و با نگاه اندر عاقل سفیدی او را نظارگر شد

خوابالویی، تنبلی. به پا چشم نخوری یه وقت! به مادرت بگو برات اسفند دود کنه

فرمانده که از توصیفات فرشید دیگر به اخرین حد تند مزاجی رسید بود گفت: تو پست نگهبانی گرفتید خوابیدید؛ پاداش هم می‌خواین؟
سه سرباز مدتی سکوت را برگزیدند که فرمانده از ساکتی انها اوج سواستفاده را کرد
برق شیطنت در نگاه فرمانده موج می زد
باشه، الان بهتون جایزه هم می‌دم
فرمانده رو به سربازی که کنارش ایستاده بود و دفتری دستش بود گفت: سرباز، برای این سه تا نگهبان خوش خوابمون؛ سه ماه اضافه خدمت هدیه بده
هلیا که از شدت هیجان روایت سپهبد روی پایش بند نبود سپس با سر خوشی پرسید

چی کار کردی وقتی فرمانده این رو گفت؟

بسی مظلومانه، ضعیفانه و لوسانه بهش نگاه کردیم که گفت نکنه دلتون پنج ماه اضافه می‌خواد؟ قانون ارتش اینه: تشویق برای یکی، تنبیه برای همه
هلیا دوباره با خنده‌ای که زیاد در پنهان کردنش موفق نبود، پرسید

پس برای این بود که تو عملیات‌ها، اسم مستعارت نگهبان فعال هستش؟ پس این لقب به دوران سربازی بر می‌گرده؟

شیدا با زیرکی یکی از ابروانش را بالا انداخت سپس چشمکی به سپهبد زد که سیما بشاش را دلنوازتر می‌کرد و ندانسته باز دل از این مرد نبرد، می‌برد

اضافه خدمت خوردی؟

سپهبد با تکان دادن سرش حرف هر دو را تایید نمود و تبسمی به سان رقص قلم بر کاغذ مهمان چهره همسر باوفایش کرد سپس او با بیان شیرینی، لب به سخن گشود

خلاصه ما چون اعصابمون خورد بود که اضافه خدمت خوردیم؛ یه نقشه شرورانه کشیدم
که فرداش نصف شبی، چندتا عقرب رو ول کنیم کف اسایشگاه
شب زودتر از چیزی که فکر می کردیم رسید، پنج تا عقرب رو ول کردیم کف سالن. ما هم رفتیم بیرون تا از خطر احتمالی فرمانده، در امان باشیم. از قضا یکی از عقرب‌‌ها میره روی صورت یکی از سربازا و نقشمون زود لو میره و ما با صدا جیغ و داد سربازا فهمیدیم که نقشمون عملی شده

اونا از اسایشگاه میومدن بیرون و ما رو میدین که می‌خندیم و انگاری یکی از عقربا سربازا رو نیش زده و اون هم کلی مسخره بازی در اورده و تازه فهمیده بودن که ما نیشش رو کندیم و خطری نیستن

و این طوری بود که ما رو دو هفته از اسایشگاه شوتمون کردن بیرون؛ ما هم چون جایی واسه خواب نداشتیم پس تو سنگر خوابیدیم. تازه کلی هم خوش به حالمون شد چون اونا با ترس و لرز واسمون غذا میاوردن
مدتی سکوت حکم‌فرما شد. هلیا ذهنش درگیر بود؛ گویا سعی در این داشت که همه داده‌ها را هضم کند، شیدا نیز به همان چیزی می‌اندیشید که سپهبد نیز به ان می‌اندیشید. گویا هیچ یک از ان دو نمی‌خواست افکارش را بر زبان بیاورد. در اخر هلیا سر بحث را در چنگ گرفت

راستی سرهنگ، شاهین و شهاب الان چی کار می‌کنن؟

سپهبد که انگار در دنیا دیگری بود، زمزمه کرد
- اهان اونا رو می‌گی؟ سرهنگ که تازه یه پرونده رو تموم کرده و ارتقا مقام گرفته. شاهین برای ادامه تحصیل رفته المان، شهاب هم در عرصه خوانندگی فعالیت می‌کنه، پولدار و بسیار مشهور شده؛ به تازگی یه شرکت کامپیوتر رو هم تاسیس کرده و در حال حاضر سرپرستی اونجاست
باد بی‌قرارانه میان شاخساران، لابه لای پرده‌ها و علف‌ها می‌وزید؛ شاید می‌خواست اتمام خاطره گویی سپهبد را مخابره کند که همان طور شد
بهتر بریم، داخل و گرنه همه سرما می‌خوریم

شیدا بافتش را که باد با سماجت خاصی می‌خواست ان را به پرواز در اورد، محکم‌تر به دور خود پیچید. همگی به داخل رفتند، اما دلهره خاصی در قلب هلیا به وجود امده بود و همچنان بسیاری از پرسش‌ها در ذهنش بی جواب و بسیاری از پاسخ‌ها بدون داشتن سوالی در افکارش اواره مانده بودند. که همه و همه نشان دهنده یک جمله بود

هلیا مراقب خود باش
گرگی در جنگل به کمین تو نشسته است تا شکاری به غنیمت ببرد


اردتمند شما ز.گ

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

رمان ضرب العجل اعجوبه فصل شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد ◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

مگر قرار نیست یک عمر زن
زندگی‌اش باشی...؟
خب پس بلد باش


دلبری کردن، قانون بی‌چون‌و‌چرای رابطه است
بلد باش دلربایی کردن را


اینکه تا دیروز دختر خانه بوده ای...
و میگفتی من از این اداها بلد نیستم...
خوب بود،اصلا عالی بود...
دستت درد نکند که وارد بازی های دلبری نشدی...
اما الان دیگر فقط دختر خانه‌ی پدرت نیستی!👍


الان آرام و قرار دل مَردت شده‌ای...❤️
بلد باش دلبری را


بلد نیستی؟
به نابلدی ات افتخار هم‌میکنی؟؟
افتخار نکن عزیزم چون عیب است


اول خجالت بکش
بعد برو دنبال یاد گرفتنش
کمی لمّ و قلق این مَردت را یاد بگیر
بگذار قلبش برای تو تندتر از بقیه آدمها بزند


تو اگر نجنبی، چهار روز دیگر درگیر روزمرگی زندگی میشوی


بعد تا چشم باز کنی
میبینی پیر شده ای و مَردت هم هر روز
بی تفاوت تر از قبل

لطفا بلد باش دلبری را

☀☀☀

..♥♥..................

با صدای پیامه گوشیم به خودمم اومدم
فقط به جیمین نگو من بهت گفتم ناراحت میشه

ممنون نامجون

دکمه ارسالو زدم
رفتم پای کمدم لباس جدیدی که وقت نشده بود بهش نشون بدم رو پوشیدم
عینک دودیمو زدم کلاه کپمو سرم کردم
بعد از وارد شدن به رستوران نگاهمو چرخوندم
هیشکی اونجا نبود ولی تا چشمم به

vip

خورد فهمیدم بالان
رفتم سمت گارسون بهش گفتم باید برم بالا
اول مخالفت کرد ولی با پولی که بهش دادم نظرش تغییر کرد
رفتم بالا جیمین و دختره رو دیدم
احساسم میگفت فقط برو اون زنیکرو بهم گره بزن
ولی چه میشه کرد
دختر لاغر اندام و ریز نقشی بود
به انتخاب جیمین نمره ی 20 دادم
جیمینم مثل همیشه جذاب و خوش تیپ
یه میز گوشه پیدا کردم که نه خیلی بهشون نزدیک باشه نه دور که بتونم ببینمشون
عینک و کلاهمو در اوردم
گلوم داشت میترکید

جیمین شی خیلی نامردی اخه چرا؟

این جمله مداوم با خودم تکرار میکردم تا اینکه غذاشون رسید
نمیدونم دختره چی گفت که جیمین نیشش تا بناگوش باز شد
من که میخواستم با چشمای خودمم ببینم که دیدم
از جام بلند شدم عینک و کلاه کپمو گرفتم دستم از میزشون که گذشتم
یکی مچمو گرفت کاشکی میتونستم برنگردم سمتش
جیمین نگام کرد

اینجا چیکار میکنی؟

 

اومده بودم غذا بخورم

رومیز که غذا نیست

کار برام پیش اومد نتونستم سفارش بدم

هزار بار گفتم گشنه نمون

به گارسون اشاره کرد که یه صندلی اضافی بیاره با چشمم گارسونو دنبال میکردم
ولی سنگینی نگاه جیمینو رو خودم حس میکردم
بعد نشستن کنار جیمین دختره گفت

آ فکر کنم رابطه نزدیکی با اوپا دارین که نگارنتونه

یه لبخند تحویلش دادم

نه اونقدرام صمیمی نیستیم

این دفعه جیمین لب باز کرد

بخور مهرک وگرنه من بهت غذا میدم

شنیدن اسمم از زبونش هم برام تلخ بود هم شیرین
دو قاشق غذاشتم دهنم ولی ادامه ندادم
بعد تموم کردن غذاشون دختره گفت

ممنون جیمین غذاها عالی بود

رومو برگردوندم و نیش خند زدم

انگار غذاهارو جیمین پخته

جیمین حرفمو شنید دست گذاشت رو پام که تا الان داشتم تکون میدادم
دختره با تعجب نگام کرد
چیزی گفتی

اره گفتم راست میگی غذا ها عالی بود

دختره رو به جیمین لبخند زدو گفت

جیمین یه دفعه باید دعوتم کنی و خودت برام غذا بپزی

حتما

چشمام اندازه گردو شده بود
حتما؟ واقعا جلو من جیمین به دختره گفت حتما؟
دختره بلند شد جیمینم پاشد
منم با زور بلند شدم
دختره خدافظی کرد لُپ جیمینو بوسید
بعد رفتن دختره منم وسایلمو برداشتم

کجا میری

به تو چه کجا میرم؟

مهرک حالت خوبه چرا اینطوری حرف میزنی ناراحتی؟

با حرص گفتم

حتما؟ تو بهش گفتی حتما؟ کاش میتونستم بگم دسپختت چقدر افتضاحه تازه

لپتم که در اختیارش گذاشتی گفتی یه قرار تبلیغاتیه ولی من که نه گزارشگر میبینم نه دوربینی برای اخرین بار دیدار چندان خوبی نبود

با اعصبانیت گوشیشو از جیبش در اورد یه شماره گرفت
صدای یه مرد از پشت تلفن پخش شد

ممنون جیمین کارت عالی بود همونطور گفتم دیگه لازم نیس ببینیش

جیمین قطع کرد

هنوزم فکر میکنی از تو گذشتم؟ جسبیدم به یکی دیگه؟ دیوونه من عاشقم

سرمو پایین انداختم

اخه میخواستم با چشمای خودم ببینم وقتی نامجون پیام داد دیگه مطمعن شدم قرار گذاشتی

سری دستمو گذاشتم رو دهنم تازه فهمیدم چه سوتی دادم

پس اومده غذا بخوری اره؟

ریز خندیدم

خوشحالم که الان خوبیم دوباره پیشمی دیگه نه؟

نگاش کردم مگه میشد از اون مرد گذشت

اوهوم

راستی این پیرهنتو تاحالا ندیده بودم قشنگه

وقت نشد نشونت بدم

دستمو گرفت

ولی الان تا اخر عمر وقت داریم

بیشتر از اون

بعد حرفم چشمامو بستم و به ضربان قلبش گوش دادم
ارامشم با این مردو با هیشکی عوض نمیکنم
..♥♥..................


در برابر هر چیزی ◄
زندگی با جیمین و پسرش ◄

کتابی که میخوام معرفی کنم به جرات میگم‌ یکی از قشنگ ترین رمانهایه که خوندم

پر از حس خوب، پر از حس زندگی

این رمان رو به همه دخترها توصیه میکنم





○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
فریادش تمام اتاق رو گرفت

صداش پیچید و پیچید و پیچید و مثل یه سیلی محکم خورد به گونه ام‌

متعجب نگاهش کردم. ناباور؛ خون توی رگهام منجمد شده بود

فریادش همراه شد با پرت شدن گلدان بلوری که تکه تکه شد و هر تکه اش با صدا به گوشه ای افتاد

صورتش قرمز بود

تو...تو چیکار کردی؟ خیانت...خیانت به من؟؟ من چه اشتباهی مرتکب شده بودم؟؟

سرش رو خم کرد‌

مرد عصبانی رو به روی من حالا سرش رو خم کرده بود و سعی داشت اشکی که داشت از چشماش می ریخت رو پس بزنه

جز عاشقت بودن...جز پرستیدنت...؟؟

 

این جمله رو گفت و به سمتم حمله کرد

پایین دامن پیراهن سفیدم رو به دست گرفتم و پریدم روی سکوی انتهای اتاق با صدای لرزان و وحشت زده

به همین غروب آفتاب به بزرگی و عشقت قسم دروغه

رگ گردنش بیرون زده بود دستش رو برد تا ضربه ای بهم بزنه تو خودم جمع شدم

دلش سوخت شاید. برای خودش؟؟ برای تن ظریف زنی که رو به روش بود؟؟ برای عشقش؟؟

رو دو زانو افتاد

شدیم نقل محافل، شدیم سرگرمی زنانی که سبزی پاک می کنن

شدیم مثال مادران برای دخترانشون. اشک ریختم اشک ریختم... دستم که به سمت صورتش می رفت برای نوازش رو نیمه راه نگه داشتم

جز سکوت چه داشتم بگم

تو من رو نابود کردی. دوستم نداشتی؟؟ به دنبال عشق دوره نوجوانی بودی؛ چرا با من ازدواج کردی؟ چرا گذاشتی این طور دوست داشته باشم؟

دوباره عصبانی شد و از جایش پرید و فریاد زد

هاااااا؟ چراااااا؟

 

من بی گناهم....بی گناه ها بی گناه

زنی که بوی تن مرد دیگری رو میده....زنی که پشت درختهای توت ته باغ با عشق کودکیش قرار میذاره بی گناه؟؟؟ و من فقط یک جمله دارم برای تکرار و تکرار و تکرار

من بی گناهم

 

نگاهی به چشمهای خیسم میندازه

چه کنم؟؟ دیگه از من کاری بر نمیاد. بزرگان شهر حکمت رو دادن

و اشک می ریزه و اشک می ریزه و من...خیره در نگاه پر از غمش دست هام رو از هم باز میکنم...فریاد می زنم

ای اهالی جهل ای مردمان دون و پست بنگرید به من و خوشبختی غبطه بر انگیز من بنگرید و سرم را به سمت مردی که عاشقش بودم...روزی زمانی...میچرخونم و محکم میگم

مرا به صلیب بکشید اگر اینگونه این چشمان پر خشم خالی می شود

مرا بسوزانید اگر قلب مرد من با خاکستر تن من آتش درونش خاموش می شود..‌.از فریاد آخرم ته گلوم می سوزه

و تمام بدنم خیس میشه از عرق

از پایین صدای تشویق اومد

 

سهیل: بچه ها عالی بودید....عالی اصلا فکرش رو هم نمی کردم

نگاهی به مرد گوشه صحنه سمت چپم انداختم که لبخندی به لب داشت به سمتم اومد و نگاهم کرد

 

 

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

رمان بانوی قصه. الناز پاکپور

به نظر من یکی از بهترین دوران زندگی آدم ها دوران دانشجوییشونه

مخصوصا اگه دوران دانشجویی خوابگاهی باشید

که سر تا سر خاطره و یادگاری حساب میشه

یه چند تا خاطره براتون میگم ان شا الله که به اندازه کافی خنده دار باشه

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪



روزای اولی که میاید تو خوابگاه خیلی همه با کلاسن و با هم رو در بایسی دارند

*modir* *modir*



ما اولین باری که رفتم خوابگاه برای دوران کاردانی بود تو شهر همدان

بعد خیلی با کلاس بودیم و اینا

یه بچه تهرونی داشتیم اسمش بابک بود ، خیلی لارج بود

هی اسم بچه ها رو صدا میزد

*dali* *dali*

بعد وقتی یارو برمیگشت نگاش میکرد ، بلند میگوزید

مثلن ساعت دو نصفه شب همه خوابیم

یهو میدیدی میگفت شیخ شیخ


میگفتم هان ؟؟ چته نصف شبی ؟؟


بعد قاااااااررررررپ میگوزید و زرت و زرت میخندید

*vakh_vakh* *vakh_vakh*

بعده یکمی که گذشت منم هم پاش میومدم

*sheikh* *sheikh*

غیر من و اون یکی دیگه از بچه ها معروف بود به حمید نکبتی

فامیلش حکمتی بود بسکه این بچه چرک کثیف بود بش میگفتیم حمید نکبتی

بعد این کلن یه جفت جوراب بیشتر نداشت

:khak: :khak:

بعد اصن اینو نمیشست

یعنی از کلاس که میومد انگاری بن لادن تو اتاق شمیایی ریده



اینقدر بو میومد لامصب هممون شیمیایی میشدیم ، هنوز بوی جوراباش توی مخمه


:khak: :khak:



بعد این اوایلش اصن نمیگوزید

هی این بابک اذیتش کرد

*amo_barghi* *amo_barghi*

هی میگفت حمید بعد گوزید

هی میگفت حمید هی گوزید



بعد یه شب نصفه شب دیدم این حمید بلند شد

*Aya* *Aya*

رفت پیش تخت بابک

باستنشو گذاشت دره گوش بابک

بعد میخواست بگه بابک و بعد بگوزه

خودش خندش گرفته بود هم میخندید و هم گوزید

بعد اینقدره خنده بش فشار اورده بود

نزدیک بود برینه تو گوش بابک

*vakh_vakh* *vakh_vakh*





خلاصه دوران کاردانیمون تموم شد

من دانشگاه در اومدم بیرجند

بعد دوباره ترم اول همه با کلاس بودن و نمیشد گوزید

*modir* *modir*

بعد من دیدم اینطوری که فایده نداره

دراز کشیدم وسط اتاق شکممو دادم بیرون

بعد یکی از بچه ها داشت رد میشد

*soot* *soot*

گفتم سلمان سلمان یواش شکم منو فشار بده قلنج کرده

تا فشار داد براش گوزیدم

*amo_barghi* *amo_barghi*

بعد دیگه رومون به هم باز شد

ترم چهار دیگه اصن همیطوری راه میرفتی برات میگوزیدن

خورد و خوراک و تغذیه ی دانشجو ها بیشتر اوقات خوب نیست

:khak: :khak:


ترم چهار تو اتاق کرمونی ها بودم که معروف بود به اتاق اخمخا

شام رو که خورده بودیم

من رو تختم دراز بودم

یکمی خودمو تکون تکون دادم سه چهار بار پشت سره هم براشون گوزیدم که اول کار باعث تشویق حضار شد


بعد یه حاجی گوزو هم داشتیم اونم تحت تاثیر قرار گرفت و پشت بنده من اونم چند باری گوزید



بوی سگ مرده توی اتاق بلند شد

یکی از هم اتاقیامون معروف بود به متی کرمونی

بلند شد گفت ای بابا شورشو در اوردید دیگه رفت دره اتاقو باز کرد که هوا عوض بشه

*fosh* *fosh*

خودشم از اتاق رفت بیرون

بعد ده بیست ثانیه دیدم استرس از قیافش داره میریزه

تو این مایه





گفت وای مسئول خوابگاه داره میاد




مسئول خوابگاه همیشه تا میومد ، یه راست میومد تو اتاق ما

:khak: :khak:

همیشه و همیشه اولین جایی که میومد اتاق ما بود

حالا اتاق ما بسکه گوزیده بودیم انگاری توش ابوبکر بغدادی ریده بود

بعد شروع کردیم هر کسی یه کاری کردن


یکی پنجره ها رو باز میکرد

اون یکی اسپری میزد


منم حوله ام رو گرفتمون وسط اتاق هی تکون میدادمو با حولم میرقصیدم و و حول کرده بودم و میگوزیدم

*belgheis* *belgheis*

بعد اینا هی چششون به منو حوله میوفتاد بیشتر خندشون میگرفت


بعد تقریبا یه دقیقه بکوب تلاش میکردیم که بو از اتاق بره بیرون

یهو این مسئول خوابگاه اومد تو اتاقمون


من کف اتاق دیگه ولو شده بودم
از خستگی

بعد من چشمم خورد به قیافه این متی کرمونی
وایساده بود بقل مسئول خوابگاه هی بو میکشید ببینه بو میاد یا نه ؟؟


من اصن اون صحنه رو که دیدم هموطوری که ولو شده بودم از خنده مُردم و به زور نفس میکشیدم

*vakh_vakh* *vakh_vakh*

بعد هی این مسئول خوابگاه میگفت چی شده آقای پیرزاد

من ریسه میرفتم از خنده



بعد این اخمخای دیگه چشمشون خورده به من اونام هی میخندیدن
نمیتونستن جلو خندشونو بگیرن

*vakh_vakh* *vakh_vakh*

بعد این متی کرمونی گفت هیچی گفت هیچی آقای فلانی ، یه جوک تعریف کردیم داریم به اون میخندیم

بعد گفت خو جوکشو بگید همه بخندیم



این متی کرمونی گفت احساس میکنم فراموش کردم چه جوکی گفتن

بعد یارو دید داریم جون میدیم از خنده ی زیادی گفت باشه بابا من رفتم

نفس بکشید

*LoL* *LoL*


♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

یکمی طولانی میشه ولی این خاطره رو هم گوش کنید

تو مقطع لیسانس جمعه ها برامون استخر رایگان بود

میرفتیم استخر

*modir* *modir*


بعد شلوغه شلوغ میشد


من یکمی شنا بلد بودم


ولی پیش بچه ها بودم وسط استخر تا شنا بشون یاد بدم

بعد یه همکلاسیام

اسمش مجتبی بود

ما بش میگفتیم اراکیه کثیف

بچه اراک بود ولی خیلی اب زیره کاه بود بود

بعد من تو آب بودم اون لب استخر میخواست بپره داخل آب توی عمیق



بش گفتم اراکی شنا بلدی ؟؟

*modir* *modir*

گفت اره بابا برو کنار


بعد پرید تو آب کتفش از جا در اومد

اومد بالا گفت وای نه نه دارم غرق میشم

سریع رفتم زیر بقلشو گرفتم بردمش دمه دیوار استخر



به این یارو غریق نجاته گفتم اوسا بیا اینو بکش بالا کتفش در اومده

بعد با دو سه تا از بچه ها درش اوردیم از توی آب

بعد دیدم همه دارند نگاه به من میکنن

*moteafesam* *moteafesam*

هی خودمو زدم به اون راه که من باش نمیرم ولی هیشکی دیدم نمیخواد بره باش

گفتم خیلی نامردید کثافتا ریدم تو استخری که من توش نباشم

*fosh* *fosh*

سریع لباس پوشیدم با امبولانس رفتیم بیمارستان


این رفیقم مدلش اینطوری بود

کتفش چند باری در اومده بوده فبرا جا انداختنش باید بیهوشش میکردن

دکتری که مخصوص این کار بود نمیدونم اورتوپد بش میگن چی بش میگن نبودش
گفتن باید صبر کنی تا فردا




مام گفتیم خو اشکالی نداره

منم پریدم یه لباس بیمارا رو کردم تو تنم و گرفتم رو تخت بقلیش خوابیدم

*khab* *khab*


ساعت دو و سه بود

دیدم صدا ناله میاد ، همیطوری قل خوردم گفتم اراکی کم زر زر کن بزا بگیرم بکپم

بعد دوباره قر خوردم اونطرف

*righo_ha* *righo_ha*

دفعه بعدی دوباره ناله ناله کرد محلش ندادم دمپایشو پرت کرد سمت من گفت احمق برو بگو من خیلی درد دارم دارم میمیرم




گفتم باشه

*montazer* *montazer*


بعد رفتم پیش یه خانم پرستاره

*akheish* *akheish*

گفتم سلام خانم دکتر من این رفیقم کتفش در اومده خیلی درد داره یه چیزی بم بدید بش بدم بخوره


بعد رفت یه دونه شیافت اورد داد به من

بعد من اسم شیافت رو شنیده بودم ولی نمیدونستم چه شکلیه ،اینم نگفت که این شیافته

دادش به من گفت هر وقتی درد داشت بش بزن

*ieneh* *ieneh*

گفتم حله ، ررفتم یه لیوان یبار مصرف پر کردم که برم شیافت رو بخوره

دید دارم لیوان آب میبرم گفت شیافته ها زدنیه باید بش بزنی

*eva_khake_alam* *eva_khake_alam*

بعد تازه دوهزاریم افتاد که اع شیافت که میگن اینه

برا اینکه ضایع نشم لیوانی که داشتم میبردمو خوردم بعد یبار دیگه پزش کردم تا وسط راه اوردم دوباره اونم خوردم که فکر کنه مدلمه


عاقا چشمتون روز بد نبینه



شیافته که به من داد جلدش آلمینیومی بود

بعد من گفتم حتما قراره بره تو باکسنه رفیقم باید با این المینیومه بره

:khak: :khak:

خلاصه

رفتم تو اتاق دیدم هی ناله میکنه

گفتم بچرخ اونطرف ببینم

چراقام خاموش بود

چراغ قوه گوشیو روشن کردم گذاشتم گوشیمو تو دهنم

شلوارشو کشیدم پایین نیم ساعت میخندیدم


بعد میگفت چرا میخندی ؟



گفتم والا تا حالا باکسن ازین نزدیک ندیدم


*vakh_vakh* *vakh_vakh*

بعد میگفت اصخر جون خودت مسخره بازی در نیار گفتم باشه


عاقا من این المینیوما رو تیزش کردم لبه هاشو چوله کردم
هی شروع کردم فشار دادن

هی اون جیغ میکشید

*help* *help*

هی من زور میزدم هی اون جیغ میکشید

بعد گفتم اراکی فکر کنم این شیافتش کاره اسرائیله نمیره داخل

بعد گفت بده ببینم
بش دادم شروع کرد فحش دادن میگفت بیشعور چرا اینقدر خری خدایا این چه عذابیه میدی

بعد جلدشو کند گفت اینو بزن

بعد من دوساعت به قیافه شیافت میخندیدم

مثه گلوله ارپیچی بود

*vakh_vakh* *vakh_vakh* *vakh_vakh*

بعد دوباره هی زور زدم هی پرتش میکرد بیرون نمیرفت داخل

بش گفتم اراکی فکر کنم امشب قرار نیست این بره داخل بیا شیافته رو بخور خودتو خلاص کن

*palid* *are_are* *are_are*

گفت احمق درست بزه باید نو تیزشو بزنی داخل

خلاصه عاقا برعکسش کردم دیدم عههه ؟؟

ویژژژژژ رفت داخل


بعد گذشت تا دم صبح دکتره اومد

عملش کردن

هنوز مواد بیهوشی تو مخش بود
منگ بود


*mahi* *mahi*

همیطوری روی تخت چهارزانو نشسته بود

بعد دکتره بهش گفت میتونی ازین تخت چرخ دار بپری رو تخت خودت استراحت کنی

اینم گفت اره
بلند شد رو تخت روان مثه شتر ازین تخت پرید رو اون تخت

بعد دکترا گفت خاک بر سرت و رفت


*righo_ha* *righo_ha* *righo_ha*



♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪



**♥** دلاتون شاد و لباتون خندون *ghalb_sorati*


خاطرات قرار داده شده تا الان ◄


والا نمیدونم تکراریه یا نه دیگه گذاشتمش ببخشید اگه تکراریه

روز دانشجو مبارک

این خاطراتی که میگم تو چند تا عروسیه مختلف رخ داده


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

عاقا ما رفتیم یه عروسی بعد باغ تالار بود

بچه بودم حدود چهارده پونزده

این فامیلای عروس دوماد یه جا تو باغ میرفتن ترقه میزدند

ازین ترقه پیازیا که میکوبی زمین

منفجر میشه

منم بچه بودم داشتم از دور نگاه میکردم

بعد وسط ترقه زدنا دیدم یارو ترقشو یواش زد زمین نترکید

منم مث یهو ذوق مرگ شدم

خون به مغزم نرسید پریدم وسط میدون که ترقه رو بردارم

*amo_barghi* *amo_barghi*

دیدید میگن یه ترقه ترکید پشمامون ریخت

من خودم تجریش کردم

همیجوری مث گراز پریدم وسط میدون ترقه ها

یهو یه ترقه خورد تو سرم قده توپ پینگ پونگ

*gij* *gij*

نصف پشمام ریخت

یعنی میگم نصف پشمام ریخت یعنی ریختا ، سوخت رفت پی کارش

بعدش

*narahat* *narahat*

دیدم اون ترقه که رفته بودم برش دارم سنگ بوده

منم اعصابم خورد شد هرچی موز بود خوردم

آخراش دیگه جا نداشتم موزا رو مینداختم زیر میر با پا لهشون میکردم

یه بشقاب شیرینی رو هم ریختم سطل آشغال



*narahat* *narahat*


خدایی وسط ترقه بازی سنگ نندازید ؛ بیشعورید مگه ؟؟

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

یبارم بچه تر بودم حدود ده دوازده سال

بعد با بچه هایی که تو تالار بودن دزد و پلیس بازی میکردم و خیلی کیف میداد

*lover* *lover*

گروه گروه شده بودیم یه گروه دزد یه گروه پلیس

بعد باید قبل اینکه همه رو بگیرن هم دیگه رو تا شیش بشماریم تا آزاد بشن

اونام برا دستگیر کردن همینطوری تا شیش باید بشمارن

خیلی بازی هیجانی بود

بعد من وسط بازی دسشوییم گرفت

:khak: :khak:

یه نگاه کردم دیدم یارام همه آزادن گفتم خب پس من برم دشوری بر#ینمو بیام

دشویی یکم اونورتر بود

من رفتم دسشویی ؛ همه دسشوییا پر بود

هی زدم به در

کسی نمیومد بیرون هی زدم به در کسی نمیومد بیرون

بعد یارم گفت کمــــــــک کمــــــــک

*help* *help*

بعد منم احساس مسئولیتم نسبت به یارم شکوفا شد

شلوارو کشیدم پایین دم دره توالت ریدم

:khak: :khak:

رفتم همه یارا رو آزاد کردم

*modir* *modir*


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


یبارم تقریبا هژده نوزده سالم بود

عروسی بودیم بابای منم وانت داره

بعد برا عروسیا میشستیم پشت وانت

بزن و بکوب امشب کنار بندر حرفای خوب امشب کناره بندر

بعد افتاده بودیم دنبال ماشین عروس

هی تیکه تیکه جلو ماشین عروسو ماشینا میگرفتن و می ایستادن

منم هر بار میپریدم پایین از پشت وانت وسط خیابون قر میدادم

بقیه هم برام بوق میزدند

منم قرررررررررر قرررررررررر


آهاااا ما شا الله


بعد من پشتم به مسیر حرکت بود

اصن نمیدیدم چه خبره چون خو معمولی بود دیگه جلو هم یه عالمه ماشینه که ما پشتشونیم


هر وقت بابام میزد رو ترمز من میپردیم پایین

یبار بابام زد رو ترمز منم پریدم پایین

تو نگو دست انداز بود

منو ول کردند رفتن

*narahat* *narahat*

شانسم گفت یه موتور منو سوار کرد


لطفن مسئولین رسیدگی کنید این چه وضعه دست انداز زدنه تو سطح شهر ؛ مرسی اَه


♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

ان شا الله بقیه خاطراتم رو هم مینویسم براتون


لیست خاطرات قرار داده شده تا کنون ◄


*ghalb_sorati* دلاتون شاد و لباتون خندون **♥**

مغــــــــــــرور باش!!!

ســـــــــــرد باش!!!

بی حوصـــــــــله باش!!!

حتی گاهی تـــــــــلخ باش!!!

ولـــــــــــــــی...

بــــــــــــــــاش!!!

منکه راضیـــــــــــــم :-| :)))))